Δεν θέλω να πάω σχολείο σήμερα!
5 Τρόποι για να αντιμετωπίσετε την αντίσταση και το άγχος αποχωρισμού
Οι διακοπές τελείωσαν και τα σχολεία άνοιξαν και πάλι, οπότε όλοι οι γονείς ξυπνούν το πρωί για να ακούσουν τις φωνές, τις αντιστάσεις και το συναισθηματικό roller coaster των αγαπημένων μας μίνι ανθρώπων. Η εικόνα των παιδιών που μεταφέρονται με τη βία από τους γονείς τους, προσπαθώντας με χίλιους τρόπους να αντιμετωπίσουν το κλάμα, το στρίγκλιρισμα και το πείσμα είναι γνωστή σε όλους μας. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Η προέλευση του άγχους αποχωρισμού
Για να κατανοήσουμε αυτή τη συμπεριφορά, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο παιδί μας και να εξετάσουμε την έννοια του "δεσμού". Η κρίσιμη περίοδος είναι μεταξύ του έκτου και του ένατου μήνα ζωής, όπου υπάρχει μια επιλεκτική προτίμηση για τη μητέρα και τα οικεία πρόσωπα, η παρουσία των οποίων προκαλεί στο βρέφος τη μεγαλύτερη χαρά. Τότε γεννιούνται οι δύο πρώτες μορφές άγχους στη ζωή:
το άγχος του αποχωρισμού και
το άγχος απέναντι στους ξένους.
Επομένως, το μείγμα αυτών των πρώτων θετικών και αρνητικών συναισθημάτων σηματοδοτεί το δεσμό του βρέφους με τη μητέρα ή το πρόσωπο που το φροντίζει.
Ενώ αυτού του είδους η συμπεριφορά μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά μικρότερης ηλικίας, τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι μπορούν να εμφανίσουν άγχος αποχωρισμού όταν πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο, μετά από διακοπές ή όταν υπάρχει μια αλλαγή στη ζωή του παιδιού, όπως ένα νέο σπίτι, ένα νέο αδελφάκι, ένα διαζύγιο κ.λπ.
Είναι επίσης πολύ συνηθισμένο όταν ένα αδελφάκι είναι άρρωστο και μένει στο σπίτι το άλλο παιδί να αρνείται να πάει και αυτό στο σχολείο.
Τι κάνουμε λοιπόν όταν το παιδί μας ξυπνάει και μας δηλώνει "Δεν πάω σχολείο σήμερα!". Λοιπόν, σύμφωνα με τους ψυχολόγους δεν κάνουμε τίποτα εκείνη τη στιγμή.
Η αντίσταση είναι μέρος του τρόπου με τον οποίο το παιδί μας αντιμετωπίζει δυσάρεστες καταστάσεις όπως ο αποχωρισμός. Ο ρόλος μας είναι να τα αφήσουμε να έχουν αυτά τα μεγάλα συναισθήματα και να μάθουμε πώς να τα επεξεργαστούμε. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να τα αφήσουμε να νιώσουν αυτό που νιώθουν, κάνοντάς τα παράλληλα να νιώσουν ότι ακούγονται και ότι επικυρώνονται.
Ένας καλός τρόπος για να αντιδράσετε εκείνη τη στιγμή είναι να προσπαθήσετε να παραμείνετε ήρεμοι, να πάρετε μια μεγάλη ανάσα και να τους πείτε κάτι σαν "Ξέρω ότι το να πηγαίνεις στο σχολείο κάποιες μέρες είναι δύσκολο. Θυμάμαι ότι είχα κι εγώ τέτοιες μέρες όταν ήμουν στην ηλικία σου και εξακολουθώ να τις έχω. Αλλά θα σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις και ξέρω ότι θα περάσεις μια υπέροχη μέρα".
Χρήσιμες συμβουλές
Επιπλέον, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να προετοιμάσετε και να προστατέψετε τα παιδιά από την πιθανή έξαρση του άγχους αποχωρισμού που συνοδεύει την έναρξη του σχολείου και άλλων δραστηριοτήτων. Μερικές απλές συμβουλές, που συνιστώνται από τους σχολικούς ψυχολόγους:
Συζητήστε μαζί με το παιδί με τις πιο όμορφες εμπειρίες σας από το σχολείο.
Κάντε το να μαγευτεί με τα λόγια σας και με την ιδέα της έναρξης ή της επιστροφής στο σχολείο!
Βάλτε την καθημερινότητά τους σε ένα σχολικό πρόγραμμα, ώστε να συνηθίσουν το πρόγραμμα και τη ρουτίνα.
Πολλές φορές το άγχος αποχωρισμού είναι απλώς μεταμφιεσμένος φόβος για το άγνωστο.
Κρατήστε τους "αποχαιρετισμούς" σας σύντομους! Όταν καθυστερείτε τον αποχωρισμό, επιβεβαιώνετε και αυξάνετε το άγχος του παιδιού.
Αν η μητέρα μένει στο σχολείο για μεγάλο χρονικό διάστημα, με σκοπό να καθησυχάσει το παιδί, είναι σαν να του λέει ότι όντως υπάρχει κάτι που πρέπει να φοβάται.
Αν το παιδί σας είναι πολύ μικρό, αφήστε το να φέρει μαζί του ένα αγαπημένο παιχνίδι ή λούτρινο ζωάκι.
Η προσκόλληση των παιδιών σε ένα αντικείμενο, συνήθως ένα λούτρινο ζωάκι, το οποίο η ψυχολογία ονομάζει μεταβατικό αντικείμενο, μπορεί να βοηθήσει το παιδί μας να αντιμετωπίσει το άγχος του αποχωρισμού.
Μιλήστε τους.
Υπάρχει περίπτωση να μην θέλουν να πάνε στο σχολείο επειδή αντιμετωπίζουν κάποιο μαθησιακό ή κοινωνικό πρόβλημα. Η σχολική βία και ο εκφοβισμός είναι, δυστυχώς, μια πραγματικότητα.
Δώστε τους χώρο και βοηθήστε τα να εκφραστούν.
Αν έχετε να κάνετε με ένα νήπιο ή ένα ντροπαλό παιδί, βοηθάει να δώσετε εικόνες προσώπων, (χαμογελαστά, θυμωμένα, λυπημένα κ.λπ.) και να τα ενθαρρύνετε να σας δείξουν τι νιώθουν.
Μην ξεχνάτε ότι το να αναγνωρίζετε τα συναισθήματα τους και να τα αφήνετε να νιώθουν ότι ακούγονται, έχει μεγάλη σημασία για τα παιδιά και τους ενήλικες όλων των ηλικιών!
